/238/ EXERCITATIO XXXV
Probat Deum curare et cognoscere
singularia.
His et similibus non obstantibus, dicimus
Deum curam gerere omnium
rerum, non solum in universali, verum etiam
in particulari. Idque probamus ratione ex
diametro opposita Peripateticae probationi.
Haec: autem est: Quia Deus singularia cognoscit.
Quod ostendemus totidem, quot illi negarunt
mediis.
Primo: Nullus locus est, a quo Deus excludatur
et proscribatur, quia esset finitus essentiae
circumscriptione et finitus potentia,
quippe esset in uno loco et non in alio, et esset
forma vel corpus quod eum terminaret, quare
reciperet divisionem. Nulli igitur licet designare,
Deus non est hic, quia esset in frusta
sectus. Est igitur ubique, quod, si ubique adest,
cuncta cognoscit, si non est caecus vel surdus,
prout est Averroistarum Deus.
Secundo: Si Deus non intelligit singularia,
ergo non intelligit perfecte seipsum. Consequens
est falsum, ex ipsorummet Averroistarum
confessione, ergo et antecedens.
Sequela maioris ita probatur: Non potest
Indice
|
Pagine introduttive |
|
EXERCITATIONES |